O Χάτσι συνοδεύει κάθε μέρα τον Πάρκερ, το αφεντικό του έναν καθηγητή πανεπιστημίου, στο τρένο κάθε πρωί, και το απόγευμα τον περιμένει να επιστρέψει από τη δουλειά του. Κάποια μέρα ο Πάρκερ πεθαίνει και δεν επιστρέφει ποτέ στον σταθμό. Ο Χάτσι όμως πηγαίνει στο ίδιο ακριβώς σημείο που τον περίμενε πάντα κάθε μέρα για τα επόμενα 9 χρόνια. Κάθε μέρα ο Χάτσι αγγίζει τις ζωές όλων όσων εργάζονται εκεί κοντά, και όσων περνούν καθημερινά από εκεί. Διδάσκει τους ανθρώπους τι σημαίνει αγάπη συμπόνια και πάνω απ’ όλα πίστη.